Żeby Polska była Polską

Autor słów: Pietrzak Jan

Autor muzyki: Korcz Włodzimierz

Data powstania: 1976

Z głębi dziejów, z krain mrocznych,

z puszcz odwiecznych, pól i stepów

nasz rodowód, nasz początek,

hen, od Piasta, Kraka, Lecha.

Długi łańcuch ludzkich istnień

połączonych myślą prostą:

żeby Polska, żeby Polska,

żeby Polska była Polską.

Wtedy, kiedy los nieznany

rozsypywał nas po kątach,

kiedy obce wiatry gnały

obce orły na proporcach,

przy ogniskach wybuchała

niezmożona nuta swojska:

żeby Polska, żeby Polska,

żeby Polska była Połską.

Zrzucał uczeń portret cara,

ksiądz Ściegienny wznosił modły,

opatrywał wóz Drzymała,

dumne wiersze pisał Norwid.

I kto szablę mógł utrzymać,

ten formował legion wojska,

żeby Polska, żeby Polska,

żeby Polska była Polską.

Matki, żony, w mrocznych izbach

wyszywały na sztandarach

hasło:,,Honor i Ojczyzna”,

i ruszała w pole wiara.

I ruszała wiara w pole

od Chicago do Tobolska,

żeby Polska, żeby Polska,

żeby Polska była Polską!